هوش مصنوعی: زمانی که من از حالت مستی و بی‌تابی شبانه بیدار می‌شوم، هزاران فتنه و آشوب از روزگار آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که تیر ظلم به کمان فشار می‌آورد، از دل میدان هزاران قربانی برای نشانه‌گیری برمی‌خیزند.

هوش مصنوعی: نشان من در خیال او گم شده است و این خیال دوگانگی باید از وسط کنار برود.

هوش مصنوعی: از شدت ناراحتی و اندوهی که در دلم وجود دارد، دیگر نمی‌توانم امیدی داشته باشم. حتی گیاهی که در بام خانه‌ام روییده، می‌خواهد از آنجا بلند شود و برود.

هوش مصنوعی: بهانه‌ای برای دیدن زیبایی‌های او وجود داشت، اما زمانی که این بهانه از میان برود، زیبایی‌هایش را می‌توان بهتر دید.

هوش مصنوعی: از من اثری باقی نمانده، زیرا آتش شعله‌ور است. وقتی خس و خاشاک سوخته شود، دیگر چگونه می‌تواند شعله‌ای بالا بزند؟

هوش مصنوعی: نگران نباش که اگر به خاک بیفتد، به سادگی از این درگاه برنمی‌خیزد.