هوش مصنوعی: لب‌های من به خاطر میل و شوقی که دارم، مانند گلی پر از درد و خون شده‌اند، و این عشق به تو باعث شده که جانم از تنم بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: هر قطره‌ای که از چشمانم ریخته می‌شود، باعث می‌شود که دل‌ام به میخوارگی و جشن غم برود.

هوش مصنوعی: چون بگذری و یاد تصویر سبز تو از ذهن ما برود، این اثر دائمی که بر ورق زندگی ما گذاشته‌ای، همچون قلمی بی‌نقص باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: لب و دندان تو مانند جواهرهایی زیبا در ذهنم نقش بسته‌اند، مانند قفل یاقوت که بر روی سنگ قیمتی بسته شده است.

هوش مصنوعی: سر ما را به خاک زیر پاهای تو قسم می‌دهیم که با یک یا دو قدمی که به سمت ما برداشتی، هیچ چیزی از ما کمتر نیست.

هوش مصنوعی: تمام وجود ما از درد و ناله تو پر شده است، بگو که چه کسی هست که در تسلط غمت اینگونه فریاد نزده باشد؟

هوش مصنوعی: احسنت بر تو که با نظم عجم، نوا و آهنگی را به وجود آوردی که ابتدا در اشعار عرب توسط مجنون بیان شده بود.