هوش مصنوعی: نه فرستاده‌ای که پیامی از ما به کسی برساند، نه بادی که روزی سلامی را به کسی برساند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به راحتی او را ببینم، زیرا هر زمانی که نامش را می‌برم، بی‌خود و خراب می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی آن ماه زیبا از سمت بام آسمان نمایان می‌شود، بر فراز بام دنیا حسادت می‌برد.

هوش مصنوعی: دلم به سمت آن سرو بلند و زیبا، همچون نسیمی که به آرامی می‌گذرد، می‌کشد و یاد قد و قامت دل‌فریب او مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشم سرمه‌گان، آن خاک راهی است که مردم با دقت و توجه فراوان آن را می‌پیمایند.

هوش مصنوعی: دیگر هیچ چیز مانند این نیست که انسان در عشق و محبت او گرفتار شود. مانند پرنده‌ای که به دام عشق او می‌افتد و خوشبختی را در آن می‌یابد.

هوش مصنوعی: در میخانه، جامی به دستانم می‌دهم؛ مگر آنکه اراده و عزم شیخ جام را بر خود بگیرم.