هوش مصنوعی: دوست و همدمی می‌خواستم که غم و اندوه را از دل غمگینم دور کند نه اینکه جان را بگیرد و دل را خون کند و ایمان را نابود سازد.

هوش مصنوعی: من قلبم را به یک معشوق سپردم تا آرامش بیابم، نه اینکه او با خود برد که من را از آرامش و قرار دور کند.

هوش مصنوعی: من در غم جدایی به فکر این هستم که چگونه دل را از او جدا کنم، ولی او در فکر این است که چگونه جانش را به سوی مرگ ببرد.

هوش مصنوعی: اگر خوی و رفتار تو دل را پر از غصه کند، تلخی آن دل با یک لبخند شیرین تو زود فراموش خواهد شد.

هوش مصنوعی: من از شوق تو نمی‌توانم گریه نکنم؛ اما از این می‌ترسم که غبار عشق و انتظار تو، دیدگانم را کور کند و نگذارد حقیقت را ببینم.

هوش مصنوعی: به باغ برو تا زیبایی چهره‌ات، گل را به خجالت وادارد و جلوه‌ و زیبایی گل نسرین را تحت‌الشعاع قرار دهد.

هوش مصنوعی: کسی که در مورد زیبایی‌های موهای تو سخن می‌گوید، لذت‌بخش است، ولی ای کاش که آن حرف‌ها بوی حقیقت از این راز داشتند.

هوش مصنوعی: اشک‌های من می‌تواند سنگ را بشکند، اما نمی‌تواند اثر بی‌عدالتی تو را از دل من پاک کند.

هوش مصنوعی: نقد جان یا جان باخته شده در برابر خاک درگاه تو ارزش چندانی ندارد. اگر جامی از خوشی به من بدهی و جانم را بگیری، این معامله به صرفه‌تر است.