هوش مصنوعی: چشمان تو مانند آهویی هستند که دل شیران دینی را می‌سوزاند. آهو وقتی این دل شیران را می‌بیند، خود دلیر و شجاع می‌شود.

هوش مصنوعی: به واسطهٔ گرمای عشق تو، دل‌هامان مانند ستاره‌ای درخشان می‌شوند، هر کس که آهی به آسمان می‌فرستد.

هوش مصنوعی: واعظی که درباره بهشت سخن می‌گفت و از شرم نمی‌توانست نام شراب و عسل را به زبان بیاورد.

هوش مصنوعی: به کسی که سال‌ها در زهد و عبادت به سر برده، نمی‌توان حتی نیم جرعه‌ای از حقیقت را بخشید. چه کسی قادر است این داستان را به زاهدی که در تنهایی خود را پنهان کرده، منتقل کند؟

هوش مصنوعی: پس از این که به مهر و فروتنی به تو احترام گذاشتم، می‌ترسم که بادی آمده و خاک پای تو را از پیشانی‌ام بردارد.

هوش مصنوعی: اگر آتش احساسات و دردهای من در آسمان‌ها بزند، حتی اگر شعله من از این دل آتشین کم باشد، باز هم تأثیر خود را خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: جامی که تصویر خال تو را با خود به زمین برد، مانند موری است که دانه‌ای را پیدا کرده و آن را به زیر زمین می‌برد.