هوش مصنوعی: وقتی چشمم از شدت گریه به خون می‌افتد، رازهای نهان دلم از پرده بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: روی آن زلفِ بی‌نهایت زیبا، تقدیر من این است که در راه عشق هر آنچه بر سرم می‌آید، از قضا و شانس بد من ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: بدون تو، وجودم گم شده و از درد فراق تو حیرت زده‌ام که این گم‌شدگی چگونه در زمان من ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: نگاه انسان از درد و رنجی که در دل دارد آکنده است و از آن بخش‌های آسیب‌دیده‌ای که به شدت زخم خورده‌اند، قطرات اشکی به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: مردم می‌گویند صبور باش و دیگر از درد و شکایت نگو، اما من چگونه می‌توانم صبر کنم در حالی که آتش ناروایی درونم شعله‌ور است؟

هوش مصنوعی: شعله‌ی آه من به قدری شدید است که وقتی از آسمان می‌گذرد، هر لحظه آتش به پایه‌های بهشت می‌افتد.

هوش مصنوعی: کسی که فکر و تدبیرش به اشتباه برود، در نهایت به دام جنون و دیوانگی گرفتار می‌شود.