هوش مصنوعی: اگر هر شب در بستر به یاد تو اشک‌هایم بریزد و از دل شکسته‌ام آتش شوری برای تو شعله‌ور شود، خواب از چشمانم می‌گریزد.

هوش مصنوعی: وقتی آتش عشق تو در وجودم افروخته شده، مرا از خانه‌ام بیرون کن تا مبادا خاکستر وجودم در حریم مجالست تو افتد.

هوش مصنوعی: بدگویی و بدی‌های تو در دلم سنگینی می‌کند. اگر این درد باعث شود که جانم از تنم جدا شود، بهتر است که این شان و مقام از سرم برداشته شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم تو را بکشم، اما با آن لب‌ها و نگاه شرورانه‌ات که به شدت مهیج و خطرناک‌اند، وقتی این حرف را می‌زنم، احساس می‌کنم حقیقت دارد.

هوش مصنوعی: وقتی بی تو هستم و شربت می‌نوشم، ظرفم خالی نمی‌ماند و با هر قطره‌ی خونی که از چشمانم بریزد، پر می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو دچار مشکل شدم و حالا می‌فهمم که آن اشتباه بود که فکر می‌کردم عشق تو از عشق دیگران بهتر است.

هوش مصنوعی: در زمان سلامتی و آرامش، به خاطر جوانی و شادابی آن، خوش‌گذرانی می‌کردم. اما نمی‌دانستم که با گذشت هر لحظه، مشکل و درد جدیدی برایم به وجود می‌آید.