هوش مصنوعی: هرگز به خاطر تو، حتی اگر در کناره‌ی گلستان باشی، نمی‌توانم فراموش کنم که از عشق تو، گل‌ها هم به زمین می‌افتند.

هوش مصنوعی: اگر تیغ تو به سراغم نیاید و به من آسیب نرساند، بار عشق تو همچنان بر دوش من خواهد بود و از肩 من نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: وقتی که از دل من آهی برمی‌خیزد و به آسمان می‌رود، متعجبم که چرا شعله‌های این درد به ماهی که در آسمان است نمی‌رسد و آن را نمی‌سوزاند.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد اگر تیر زخم بر سینه‌ام فرود آید، در حالی که هرگز نوری از آن ماه بر این روزن نمی‌افتد؟

هوش مصنوعی: این ترک زیبا با جفای خود به قدری مستانه و دلرباست که هرچه فریاد و ناله کنم، توجهی به حال من نمی‌کند.

هوش مصنوعی: جامی در دست ندارم، از این رو نمی‌توانم از لذت ببری لذت ببرم. زندگی‌ام تیره و تار می‌شود اگر تصویری از لبان زیبات ببینم و در می روشن نتابد.

هوش مصنوعی: به آهوی زیبایی که در چشمان نرگس نهفته است، نسبت جادو و سحر نده. چرا که این آهوی خندان و شاداب هرگز نمی‌تواند به چنین عواطف خشن و مرگبار دل ببندد.