هوش مصنوعی: اگر دلی به خاطر دوری شکسته نشده باشد، پس نمی‌تواند از چشمانش اشک بریزد. در این صورت، تا زمانی که شراب درست باشد، باید همان‌طور که رودخانه جاری است، جاری باشد.

هوش مصنوعی: از خون کسانی که در عشق تو جان باخته‌اند، سیل راهی به سوی کوی تو پیدا کرده است. بیش از این نپسند که خون‌ریزی در کوی تو ادامه پیدا کند.

هوش مصنوعی: هر بار که زنجیرهای موهایت را از چهره‌ات کنار می‌زنی، عقل‌های پر از علم و هنر هم به حالت جنون دچار می‌شوند.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق به شدت مشتاق و پرشور است، باید همچون پروانه‌ای شود که با وجود شعله‌های سوزان درونش، به سمت آتش می‌شتابد.

هوش مصنوعی: اگرچه کوهکن با آهش سنگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما اگر دلش بخواهد، می‌تواند نشان تیشه‌اش را از بیستون بیاورد.

هوش مصنوعی: کودکان در انتظار شیر در کنار راه نشسته‌اند، در حالی که عارف به دنبال پیدا کردن شرابی به رنگ گل لاله از رودخانه است.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس عمیق اشتیاق و عشق اشاره دارد. در اینجا گفته می‌شود که وقتی احساس شوق و عشق در دل فرد به اوج خود برسد و مانند جامی پر از شراب بخواهد فوران کند، دیگر نمی‌تواند در درون خود نگهش دارد و ناگزیر به بیرون می‌ریزد. این بیان، حالتی از رهایی و ابراز احساسات را تصویر می‌کند که در آن عشق و شوق به نهایت می‌رسد.