هوش مصنوعی: به خاطر نبودن تو در گلزار بهار، نشانه‌ای از شادی و زیبایی وجود نخواهد داشت و تنها صدای ناله و فریاد به گوش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: دلم به خاطر موهایت درهم پیچیده و گره خورده است. چه فایده‌ای دارد که در بستان‌ها بگردم وقتی می‌دانم که این گره از موهای شما باز نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر هدف تو از زیبایی و قامت بلندت آزادی است، پس نسیم صبا هم هیچ گاه نمی‌تواند زبان سوسن را آزاد کند.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که به جنت و بهشت نگاه کنم، اگر شخصی که نیکو و گران‌قدر است از کوی خود در ورودی به باغ فرهاد نگشاید؟

هوش مصنوعی: هر کسی که را ببینی که از در یاری و کمک به عاشقان می‌آید، در خانه‌ی عشق جز باد و هوس کسی نمی‌تواند وارد شود.

هوش مصنوعی: بهانه‌ای برای درسی گرفتن نیاورید، زیرا من دیگر به محافل و مجالس خرابات می‌روم. مشکلات عشق را نمی‌توان با یادگیری از استاد حل کرد.

هوش مصنوعی: نگو به آن ماه زیبا که من را از غم‌هایم آزاد کند، چرا که رهایی پرنده‌ای که در دام افتاده است، با دستان صیاد امکان‌پذیر نیست.