جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برکش ای صوفی ز سر این خرقه سالوس را</p></div>
<div class="m2"><p>جام می بستان و بشکن شیشه ناموس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کاسه می خور که خواهد کاسه سر خاک خورد</p></div>
<div class="m2"><p>بود نقش کاسه زر این سخن کاووس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>حسن رعنایان ز جعد عنبرافشان جلوه یافت</p></div>
<div class="m2"><p>زیب و فر آری ز پر خود بود طاووس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>رنج بی حاصل مبین در نبض عاشق ای طبیب</p></div>
<div class="m2"><p>نیست دستی بر مریض عشق جالینوس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چند تابد مه فراز چرخ بنما روی خویش</p></div>
<div class="m2"><p>برفروز از نو چراغی این کهن فانوس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>صیت عشقت کی نهان ماند که ما سوداییان</p></div>
<div class="m2"><p>بر سر بازار رسوایی زدیم این کوس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>دستبوس دوست جامی برنمی آید ز دست</p></div>
<div class="m2"><p>پای در راه طلب نه دولت پابوس را</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۲۰۷

شمارهٔ ۳۷

برکش ای صوفی ز سر این خرقه سالوس را
جام می بستان و بشکن شیشه ناموس را
کاسه می خور که خواهد کاسه سر خاک خورد
بود نقش کاسه زر این سخن کاووس را
حسن رعنایان ز جعد عنبرافشان جلوه یافت
زیب و فر آری ز پر خود بود طاووس را
رنج بی حاصل مبین در نبض عاشق ای طبیب
نیست دستی بر مریض عشق جالینوس را
چند تابد مه فراز چرخ بنما روی خویش
برفروز از نو چراغی این کهن فانوس را
صیت عشقت کی نهان ماند که ما سوداییان
بر سر بازار رسوایی زدیم این کوس را
دستبوس دوست جامی برنمی آید ز دست
پای در راه طلب نه دولت پابوس را

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

برکش ای صوفی ز سر این خرقه سالوس را

جام می بستان و بشکن شیشه ناموس را

کاسه می خور که خواهد کاسه سر خاک خورد

بود نقش کاسه زر این سخن کاووس را

حسن رعنایان ز جعد عنبرافشان جلوه یافت

زیب و فر آری ز پر خود بود طاووس را

رنج بی حاصل مبین در نبض عاشق ای طبیب

نیست دستی بر مریض عشق جالینوس را

چند تابد مه فراز چرخ بنما روی خویش

برفروز از نو چراغی این کهن فانوس را

صیت عشقت کی نهان ماند که ما سوداییان

بر سر بازار رسوایی زدیم این کوس را

دستبوس دوست جامی برنمی آید ز دست

پای در راه طلب نه دولت پابوس را

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات