هوش مصنوعی: خطی که تو ترسیم کرده‌ای، شبیه به لبخند زیبای لعل است. خضر (شخصیتی که به زندگی جاودان و علم خلاق معروف است) چاشنی و رنگی از آب حیات را برداشت و به آن افزود.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام به وضوح حس کرده‌ام که برایم بسیار مهم است و هرگز از اصول و خواسته‌های تو عقب‌نشینی نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: چشم دلم تاب دیدن تو را ندارد، زیرا مرگ از وجودم جان را می‌کشد.

هوش مصنوعی: باد صبا برای تو فرش سبزی از سنگ‌های قیمتی به باغ آورد.

هوش مصنوعی: این گل، لاله نیست بلکه دلی خسته و غمگین است که به خاطر تو داغی پنهان بر دل دارد.

هوش مصنوعی: در باغ، گل به خاطر شرم تو از گلبرگ‌ها خود را پنهان کرده و به جای غنچه بودن، به شکل گل درآمده است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که وقتی کسی به میکده وارد می‌شود و در آنجا مست می‌شود، به حسی عمیق و تجربه‌ای ارزشمند می‌رسد که حاصل نشستن و دل سپردن به سیر و سفر است. به نوعی، این فضا و تجربه، غنای خاصی به زندگی فرد می‌بخشد.