هوش مصنوعی: وقتی که لب خود را به کوزه بگذاری، کوزه تبدیل به یک ظرف شیرین می‌شود و اگر از آن آب بخوری، چشمه زندگی به تو منتقل خواهد شد.

هوش مصنوعی: به خاطر حسادت آنکه چرا کوزه‌ای لب‌ به لب تو می‌گذارد، چشمان من همچون آب‌های دجله و فرات پر از اشک می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن آب زلال و پاینده‌ای که تو تنها نیم جرعه‌ای از آن نوشیده‌ای، هر کس که از آن بنوشد، مانند خضر (نبی) از مرگ ایمن خواهد شد.

هوش مصنوعی: عاشق درد عشق تو آن‌چنان گرفتار توست که حتی اگر بخواهد سلامتی پیدا کند، نمی‌تواند از بند تو رهایی یابد.

هوش مصنوعی: از کعبه نشانه‌ای داشتم، اما نمی‌دانستم که برای معشوقی چون تو، بت معابد هندو خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ام را به دست فراموشی می‌سپارم، گویی دل را به یاد تو می‌کاشتم. مانند رقیبی که ناگهان از کارزار شکست می‌خورد.

هوش مصنوعی: چشمانم را به انتظار تو دوخته‌ام، در حالی که منتظر هستم جامی به من بدهی که پر از عشق تو باشد و با عبور تو، خاک پای تو بر سر آن ببارد.