هوش مصنوعی: وقتی که رگ جان از بدن جدا می‌شود، آه دل به آرامی سر می‌زند و نوا و آهنگی که در دل بود، چون تار پاره می‌شود و دیگر نمی‌نوازد.

هوش مصنوعی: بدون دیدن محبوب، تماشای جهان هیچ جذابیتی ندارد. آبروی این باغ کهن به خاطر گل جوانی که در آن شکوفا شده، حفظ شده است.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر دوری تو به شدت اشک می‌ریزد، تا جایی که در نهایت، نقش صبوری که بر دل داشتم، پاک شد.

هوش مصنوعی: دل و جانم از حسد و رشك به تنگ آمده است، چرا که زخم‌های ناشی از تیغ تو مانند دارویی برای زخمی که در دلم دارم، تسکین‌دهنده شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر از گاهی دل به سمت محراب‌ها تمایل پیدا می‌کند، تا به یادآوری آن دو ابرو که دل را به خود جذب کرده‌اند، بپردازد. دل همواره به آن زیبایی‌ها وابسته شده است.

هوش مصنوعی: او که با موهای پریشان خود، به زیبایی و جاذبه‌اش پرده‌ای بر چهره دو پرنده زیبا انداخته، در حالتی شاداب و خوشبخت، جامی در دست دارد و به نظر می‌رسد که به امید و خوشدلی در زندگی رسیده است.