هوش مصنوعی: هر شب به یاد آن لب‌های خوش‌رنگ و زیبا بودم و فکر می‌کردم که دامنش از مژگانش آویزان است و مژگانش باعث شده که دل من در خون غوطه‌ور شود.

هوش مصنوعی: زمانی که تیر تو به سینه‌ام برخورد کند، دیگر درد رسیدن را حس نمی‌کنم؛ زیرا گذشتن از این درد بسیار بیشتر است.

هوش مصنوعی: تو همچون غزالی هستی که به خاطر شکار تو، جهانی در کوه‌ها گم شده یا سرگردان در باتلاق‌هاست.

هوش مصنوعی: با غم من کاری نداشته باش و شادی دیگران را به آن‌ها ببخش، زیرا من عاشق اندوه هستم و نمی‌دانم شادی چگونه است.

هوش مصنوعی: دود از خاکستر آتش بلند نمی‌شود، اما دل من بر اثر آن خاکستر که بخار شده و به آسمان رفته، به شدت غمگین است.

هوش مصنوعی: هر گیاهی که در کنار خیمه لیلی قرار گرفته و از چشمه‌ای آب نوشیده، بی‌شک نشانه‌ای از مجنون بودن دارد.

هوش مصنوعی: این صحبت، خیلی نزدیک و صمیمی است، چرا که جامی که جان و دل را پر کرده، در غم او، عقل جایی ندارد. برای لحظه‌ای هم که شده، بهتر است از این وضعیت بیرون بیاییم.