هوش مصنوعی: به باغ رفتم، اما خبری از معشوقه‌ام که با زیبایی و ناز می‌رقصید نبود. همچنین آن گلبرگ تازه‌ای که با لبخندش دل‌ها را شاد می‌کرد نیز در آنجا حضور نداشت.

هوش مصنوعی: در فصل بهار مانند ابری در هر جا اشک ریختم، زیرا آن سرو زیبایی که در برابر چشمانم باشد، نبود.

هوش مصنوعی: دل من از غم لاله زار باز نمی‌شود، زیرا بدون روی تو هیچ داغی بر جان من نیست که نداشته باشم.

هوش مصنوعی: از جیب غنچه که سرشار از لطافت است، فقط اشک دل من بر دامنم ریخته شده است و هیچ چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در چمن نشسته، با صدای بلند خودش را ندا می‌کند و از شدت درد و رنجی که دارد، نمی‌تواند صدای ناله‌ام را بشنود.

هوش مصنوعی: هر جا که زیبایی و جاذبه‌ای به چشم می‌خورد، دلم از حسادت می‌سوزد که چرا محبوب من در آنجا نیست.

هوش مصنوعی: بگو که چرا از دوست بازمانده‌ای، در حالی که من چگونه می‌توانم کارهایم را سامان دهم وقتی که سرنوشت در دست من نیست؟