هوش مصنوعی: هر شب، ناله‌هایم روشنایی بخش درخت سدره می‌شود و شاخ‌های درخت طوبی را در وادی ایمن سرزندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: من به خاطر فکر آن بی‌رحم که زمانی مهربان بود، اکنون دچار سردرگمی شده‌ام و در آرزوی کسی هستم که به حال و روز من بیندیشد.

هوش مصنوعی: او با آسیب‌های ناشی از پیراهن چاک‌چاکش رنجیده است و کاش که از لطافت گلبرگ‌های تازه، پیراهنی بی‌نقص و زیبا برای خود بسازد.

هوش مصنوعی: دل که از غم می‌سوزد، در آتش درد خود آرام می‌گیرد و در حالی که گلخن مایهٔ آرامش است، از خاکستر او نیز بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر خداوند خوبان نخواهد که حال گرفتاران سخت باشد، پس چرا او انسان را از چیزهایی نرم مانند نقره و با روحی سخت مانند آهن خلق کرده است؟

هوش مصنوعی: اگر بویی از شوق و محبت خاکساران تو بگیرد، ملک و نعمت از آسمان به زمین می‌آید و در جایی نزدیک به تو سکونت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در بهشت خزان با چهره‌ات خللی بر جمال جام داشته باشد، در آن صورت، اگر در قبر تو روزنه‌ای باز کند، به درد دوزخ گرفتار خواهی شد.