هوش مصنوعی: قبل از اینکه این طاق زیبا و منحنی را بسازند، من به خاطر آن خمیدگی ابروی دلربا در آغاز، هدف و مقصودم را مشخص کردم.

هوش مصنوعی: لباس تو مانند مشعلی از نور است که در شب تاریک کوه طور، با آتش سرزمین مقدس روشنایی بخشیده است.

هوش مصنوعی: درد نوشیدن از لبان تو، باعث شده که لباس پشمی به تن کنم. چه بسیار بزرگ‌منشی که بر این عرش فرشی از ابریشم افکنده‌اند.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو پیش از این به نوعی به خون‌ریزی می‌انداختند، اما حالا که دور ما جمع شده‌اید، چرا آن روش را کنار گذاشتید؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و نعمت‌های بیکران الهی را در نظر بگیریم و نباید در کوچک‌ترین مسائل و نواقص متمرکز شویم؛ زیرا در این دنیای پربار، برخی چیزها ممکن است به خوبی پرورش نیابند.

هوش مصنوعی: ای زاهد، گریبان خود را نچین که من از عشق او مست و دیوانه‌ام، زیرا این لباس مخصوص هر کسی نیست.

هوش مصنوعی: دستت را از دامن آن محبوب گرم و پرشور دراز کن، چراکه در هر مرحله‌ای صدها کاروان را به عقب برگرداندند.