هوش مصنوعی: من به زیبایی و جذابیت ابروی تو علاقه‌مندم؛ مانند دو قوس که در یک شهر باعث جلب توجه می‌شوند و به مانند ماهی که در آسمان مشخص است، تو را نیز نمایان می‌کنند.

هوش مصنوعی: به دلیل وابستگی شدید به تو، تحمل درد و رنجی که می‌کشم بسیار سخت است و نمی‌توانم از تو جدا شوم. آسیب‌پذیری من به خاطر این جدایی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: چشمان غمگین من با اشک‌های مداوم، آنچنان تأثیری گذاشت که به خانه وجودم سیل نابودی وارد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی به زندگی و لذت‌های آن اشاره دارد. شاعر به دورانی اشاره می‌کند که در آن شادی و خوشی در کنار عشق و می‌خواری وجود دارد. او درباره خانه‌ای صحبت می‌کند که بر پایه‌ی لذت و خوشی ساخته شده و نشان‌دهنده‌ فضای پر شور و نشاط زندگی است. در واقع، این زندگی، به نوعی به خاطر عشق و لذت‌هایش معنا پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: جان من از لب تو نشأت گرفته و تنم در برابر تو بدهکار است. آن بدهی با تیغ تو ادا شد.

هوش مصنوعی: وقتی قامت زیبای تو با آن لباس نرم و جذابش به حالت خمیدگی درآمد، گل‌های زیبا و رنگارنگ مانند ابریشم و طلا به دورش به تزیین درآمدند.

هوش مصنوعی: جامی که از سنگ ساخته شده و به خاطر ظلمی که بر تو رفته، دعای آن، پرنده‌ای است که با نغمه‌ای دل‌انگیز از گل آغاز می‌کند.