هوش مصنوعی: ای افرادی که در آنجا رفت و آمد می‌کنید، مرا در این غم و اندوه تنها نگذارید.

هوش مصنوعی: ناگهان اگر به سوی آن معشوق زیبا بروید، امیدوارم یاد من را در دل داشته باشید.

هوش مصنوعی: تمامی داستان غم‌هایم را به یاد داشته باشید و به خاطر بسپارید. هر یک از دردها و رنج‌هایم را به دقت مرور کنید و بشمارید.

هوش مصنوعی: به سمت جایی می‌روم که هیچ چیز نیست، لطفاً جانم را بگیرید و یادگاری از من برای سگان بگذارید.

هوش مصنوعی: بدن فرسوده‌ام را در مسیر او بیندازید؛ چه تفاوتی می‌کند، من تنها یک خار و خاشاک دیگر هستم.

هوش مصنوعی: بعد از مرگم گاهی مرا به یاد آورید و بر این موضوع شکرگزاری کنید که شما از دیدن من محروم نیستید.

هوش مصنوعی: تنها گیاه غم و حسرت از گل من می‌روید و هر چیزی که بر سر خاکم در روزگار ابد بکارید، فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در باغ بهشتی هم سکونت داشته باشم، باز هم به شما حسادت می‌کنم چراکه شما در سایه آن دیوار زندگی می‌کنید.

هوش مصنوعی: شخصی که در میان آن جمعیت و فضایی خاص قدم می‌زند، با وجود اینکه دچار آسیب و سختی شده، بر زمین می‌افتد. شاید اگر دل و چشمان او بدانند که چه بر او گذشته، از غم و اندوه اشک بریزند.