هوش مصنوعی: به این معناست که این دختر زیبا، با زیبایی‌های خود به خود می‌بالد، و این طبیعی است که از روی شکوه و جلالش به حال من توجهی نکند.

هوش مصنوعی: ای چشمان من، به خاطر او که هستی‌ام را قربانی کرده‌ام، بر آتش جانم آبی بریز. می‌ترسم که اسبش در اثر آتش دل، نعلش بسوزد و آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: عجب اسب او چقدر تند و تیز است که دلم نتوانسته به گرد او برسد، هرچند که با فکر و اندیشه‌ام به دنبال او می‌دوم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در میان همه خوبان و خوشان، چرا محبوب او هرگز از او دور نمی‌شود یا به او توجهی نمی‌کند. این احساس ناامیدی از عدم وجود محبوبش را نشان می‌دهد که گویی او در رقابت برای جلب نظر آن شخص مقبول عمل نمی‌کند.

هوش مصنوعی: ای اجل، از جام نیستی بر من بریز یک جرعه تا بچشم، چون بیماران هجران را جز این نوشیدنی تسکین نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر رفتار و راه و روش کسی این‌گونه باشد و لطف او در قامت و زیبایی نیز این‌چنین باشد، دیگر چه نیازی به سروی است که در باغ سر به افرازد.

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که به وضوح در پیش خودم دیده می‌شوم، اما کسی به طور پنهانی مرا می‌خواند. ای کاش یک نگاهی به من بیندازد.