هوش مصنوعی: اگر زیر پای تو خاکی باشد که آن جوان خوش‌ظاهر را در خود دفن کرده، برای آن خاک با ارزش‌ترین جان‌ها هم بها نمی‌دهند اگر بر آن پا بگذاری.

هوش مصنوعی: شخصی که به زیارت کعبه دلتنگ است، حتی با وجود فرش‌های نرم و پر زرق و برق، به سادگی و خاکی بودن حرم شکوه و عظمت می‌دهد و آن را بر همه چیز ترجیح می‌دهد.

هوش مصنوعی: به دلیل فقر و نابودی به مرحله‌ای از سادگی و بی‌پروایی رسیده‌ام که به دنبال کسی هستم که این حالت من را به پاکی و خلوص رهبری کند.

هوش مصنوعی: به مجلس واعظ نروید و از صحبت‌های او انتظار تاثیر نداشته باشید، زیرا اگر شنونده‌ای هم باشد، کلام سرد او به اندازه‌ای بی‌اثر است که شعله‌ی آتش را خاموش می‌کند.

هوش مصنوعی: در روزهای جدایی، برای من هیچ انتظاری نیست و مرگ را به عنوان بخشی از عمرم، کوچک نمی‌شمارم.

هوش مصنوعی: من آن شخصی نیستم که تحت سلطه و تسلط دیگران قرار بگیرم، حتی اگر صد بار مانند شمع بسوزم و سرم از بدنم جدا شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این میخانه به جامی مانند او دسترسی ندارد، پس اگر او نوشیدنی نمی‌نوشد، به او خرده نگیر.