هوش مصنوعی: تو بچه‌ای کوچک هستی و ما افراد سالخورده‌ایم. بیا و ببین که عشق چه حالتی به ما بخشیده است، حتی با این سن و سال.

هوش مصنوعی: چشم سیاه سرخ چه کارهایی با دل من کرده‌ای، به موهای سفیدم توجه کن، ای جانم، و به رنگ زرد صورتم نگاه کن.

هوش مصنوعی: زلف خود را باز کن تا گره‌های زیادی که به امید من بسته شده، باز شوند. این گره‌ها از چرخ سرنوشت به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ طرحی که به زیبایی خط زنگار تو باشد، از قلم تقدیر به وجود نیامده است. این قلم بر روی لوح آسمانی، حکاکی کرده است.

هوش مصنوعی: اگر واعظ با اشتیاق و گرمی صحبت کند، چه فایده‌ای دارد؟ وقتی که شنونده از شنیدن نکات بی‌روح و خسته‌کننده دلزده و بی‌علاقه شده است.

هوش مصنوعی: عمر کوتاه من تنها به خاطر زلف تو کافی است و نیازی به نامه‌ای برای خوشبختی‌ام ندارم، چرا که سرنوشت من از پیش رقم خورده است.

هوش مصنوعی: چشمان تو آنقدر جذاب و فریبنده‌اند که کسی در کنار آنها نمی‌تواند به چیزی دیگر دست یابد. او زندگی طولانی‌تری داشت، اما هیچ‌گاه نتوانست به زیبایی و دلربایی زلف تو دست بزند.