هوش مصنوعی: با لبخند تو، دندان‌های زیبات را به نمایش گذاشتی و به همین دلیل، گره‌های غم و اندوه از جانم باز شد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که لطافت و زیبایی تو از هر زیبای دیگری در این دنیا بی‌نظیر است و هیچ‌کس در این عرصه به لطافت و نرمی تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: جیب جانم که بر اثر غمت پاره شد، مانند این است که در چهره‌ی زیبایت، توری از تارها ببافم که انگار هیچ نبود.

هوش مصنوعی: هر کسی به نوعی به سرنوشت خود اشاره می‌کند؛ به روزگاری که دلم سرشار از محبت و وفاداری بود، اما در عوض غم و درد را تجربه کردم.

هوش مصنوعی: من از شدت دلتنگی و عشق به تو، چنان افسرده و غمگین هستم که انگار مردمک چشمم در خون غرق شده است. چرا که شب گذشته در آغوش خیالت خوابم برد و این حسرت و اندوه مرا فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: رود نیلی به سمت تو در حال حرکت است، ای مصر زیبایی، چشمی که به خاطر بدی‌های تو گریه می‌کند و حالا از دل سنگ ضعف و تلخی‌ات آسیب دیده و کبود شده است.

هوش مصنوعی: هرچقدر که مردم برای رسیدن به تو تلاش کردند و دور و بر تو دویدند، پایشان از آن‌همه جست و خیز به تو نرسید و نتوانستند به واقعیّت تو دست یابند.