هوش مصنوعی: در شب عید، نور ماه از افق پیدا شد و بر دست میهمانی، جام زرینی قرار گرفت که به رنگ لعل بود.

هوش مصنوعی: دل بی‌تاب و خونین او، که به خاطر درد و رنجی که کشیده، اشک‌هایش بر روی چهره زردش می‌ریزد، در حالی که این درد و رنج هنوز هم در وجودش باقی‌ست و یادآور آن زخم‌های عمیق است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نعل زرینی که در بالای بساط قرار دارد، به دلیل خون دشمنان و سم اسب شاه، رنگین شده است. به عبارتی، زیبایی و زینت یک شیء ممکن است به دلیل حوادث و وقایع تلخ و دردناک به دست آید.

هوش مصنوعی: سلطانی که به خاطر خدمت به دیگران، به شکل یک غلام درآمد و برای خدمتگزاری، خم شد و پشت خود را به دیگران تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: افرادی که به وعده‌های محبت او رسیده‌اند، مانند روح جوانی هستند که هنوز به بلوغ نرسیده و منتظر روزی شاد و خوش است.

هوش مصنوعی: روزهای او همیشه از خوش شانسی روشن و شاداب بود و امیدوارم که چشم زخم زمانه به این روزها نرسد.

هوش مصنوعی: جامی که زیبایی او را مشاهده کرد و جشن گرفت، هرگز یاد او را در روز عید فراموش نخواهد کرد.