هوش مصنوعی: شب، در دل ویرانه‌ام یاد چهره‌ات را به یاد داشتم و این ویرانه به خاطر نور ماه روشنی داشت.

هوش مصنوعی: دل در آن زلف سیاه مسکنی داشت؛ از کجا بود آن بخت که دل در خانه سیاه قرار گرفته بود.

هوش مصنوعی: اشک‌های بی‌پایان مرا مانند علفی از زمین خود برکند و دیگر نتوانم از گریه چشم‌هایم را نگه دارم.

هوش مصنوعی: تو با جلال و شکوهی که نه پادشاهی و نه ارتشی در دست داشت، در صف زیبایانی می‌درخشیدی و جلوه‌گری می‌نمودی.

هوش مصنوعی: سر زیبا و دلربا، به قدری جذاب و دلنشین است که همه دنیا از هر سو به آن خیره شده‌اند و تحت تأثیر ناز و زینت آن قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: من نیز داستانی مشابه داستان‌هایی که مردم درباره‌اش می‌گویند، با تو دارم.

هوش مصنوعی: جامی که به وسیله شمشیر ظلم و ستم پر از خون شده، جز این که عشق تو را در دل دارم، نمی‌دانم چه گناهی داشته است.