هوش مصنوعی: تو که زلف کجت هرگز به راست نمی‌شود، اما کار ما وقتی درست می‌شود که تو دستت را بالا ببری و راستش کنی.

هوش مصنوعی: ما هرگز به چهره‌ی تو نگاه نمی‌کنیم، هر چند که فراوانی تیرهای بلا از چشمان تو به ما اصابت کرده است.

هوش مصنوعی: اندام تو آن‌قدر زیبا و دل‌انگیز است که آدمی نمی‌تواند به راحتی لباس زیبایی برای کسی دیگر به تن کند. هر کس زیبایی خاص خودش را دارد و زیبایی تو را نمی‌توان به کسی دیگر تسری داد.

هوش مصنوعی: با وجود تمام نگاه‌های منفی و نادرستی که به تو وجود دارد، من همیشه به تو راستگو و درست برخورد کرده‌ام، چون برای تو تفاوتی ندارد که درست را از نادرست تشخیص دهی.

هوش مصنوعی: وقتی صحبت از تو می‌شود، هیچ چیز جز توصیف زیبایی‌ات بر زبان نمی‌آید و فقط حقیقتی که در مورد تو است، قابل گفتن است. هیچ کلامی نمی‌تواند جز راستی، حقایق تو را بیان کند.

هوش مصنوعی: چشمان من باید به خاطر زیبایی تو این‌گونه حرکت کنند. ای سرو، قدمی بردار و به من ناز و آزار بده، چون من در اینجا به خاطر تو انتظار می‌کشم.

هوش مصنوعی: شخصی خواسته است که کسی به دلش بیفتد و به خاطر این آرزو شکر خدا را به جا می‌آورد که خداوند آن شخص را به او عطا کرده و دلش را به او نزدیک کرده است.