هوش مصنوعی: وقتی که از لبان تو جرعه‌ای حیاتبخش نوشیدم، شوری و زیبایی آن چنان مرا مسحور کرد که آتش حسرت در جانم افروخته شد.

هوش مصنوعی: تلاش و اراده‌ام که در ابتدا تحت حمایت ستاره‌ها بود، سرانجام به عشق تو متکی شد و بار آن را بر دوش گرفت.

هوش مصنوعی: زیبایی و دلنازکی تو مانند نقره‌ای است که به طلا تبدیل شده، ولی چرا عذر و بهانه‌ات اینچنین باعث شده که دوستی و ارتباط ما را محدود کند و گوش‌هایمان را ببندد؟

هوش مصنوعی: دیشب تا سپیده دم به یاد تو بی‌خود و شیدا بودم و امشب هم دوباره همان حال بی‌خودی را دارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به خاطر زیبایی و جذابیت تو، جانم را از حسرت و حسادت پاره کنم، زیرا که چرا قامت زیبای تو در آغوشت جا شده است.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شد که من از درد و رنج به شدت آسیب ببینم. دلم به قدری تنگ و گرفتار شده که دیگر قادر به داشتن عقل و فروتنی نیستم و از هوش و درک من کاسته شده است.

هوش مصنوعی: جامی از ظلم تو ای ماه سپاه، دامن شاهی را که عطا می‌بخشد و خطاها را می‌پوشاند، خواهد گرفت.