هوش مصنوعی: روزی بود که آن معشوقه‌ی دل‌ربا با دوستانش درباره من صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه او با دیگران صحبت می‌کرد، چشمانش به من اشاره‌ای از عشق و علاقه داشت.

هوش مصنوعی: هر چه آن دختر خوش‌چهره و نازک‌دل می‌گفت، به دل داغدیده‌ام مانند نمک بود؛ حرف‌هایش درد و تلخی را به جانم می‌زايد.

هوش مصنوعی: صبح، باد از آن زیبایی‌های دلنشین حرف‌هایی می‌زد و نکاتی را در دشت بازگو می‌کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر اشاره دارد به زیبایی و لطافت چهره محبوبی که به اندازه یک سرو بلند و زیباست. او به بی‌نظیری و خاص بودن چهره‌اش اشاره می‌کند و در عین حال تأکید دارد که این زیبایی فراتر از توصیف کلمات است. در حقیقت، آنقدر زیبایی این محبوب چشم‌نواز و جذاب است که نمی‌توان به راحتی آن را با کلماتی مانند "سمن" که به معنای گل‌های خوشبو و سفید است، توصیف کرد. این بیت حاکی از شگفتی و تحسین شاعر نسبت به محبوبش است.

هوش مصنوعی: در نزد گل، به خاطر لطافت تن و بوی خوش پیراهنش صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: مرغان صبح برای خود جامی دارند که حال و هوای شب‌های گذشته را بازگو می‌کند.