هوش مصنوعی: دل، از روشنی ماه پیامی را بیان کرد که روشن و قابل قبول بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که بگوید و فهم خود را با نکته‌های تو غنی‌تر کند، نشان از آگاهی و فهم بالای او دارد.

هوش مصنوعی: در مقابل قامت بلند تو، درخت طوبی درخت سدره را طعنه زد و آن را کوتاه خواند.

هوش مصنوعی: هر که گوشه ابروی تو را در شب عید مشاهده کند، به خاطر زیبایی‌اش قسم می‌خورد که ماه نو است.

هوش مصنوعی: وعده یک بوسه بود، اما به جای آن ده بار به تو ناسزا گفت. او آن یک بوسه را نداد و فقط همان ده دشنام را تحویل داد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بی‌توجهی صوفیانی اشاره می‌کند که به دنبال حقیقت و معنویتند، ولی به جای این که به کعبه (نماد ایمان و مقصد روحی) توجه کنند، بیشتر به سخن و ادبیات (گفتار) اهمیت می‌دهند. به عبارت دیگر، او بر این نکته تأکید می‌کند که بسیاری از آن‌ها در جستجوی راستین خود، به جای عمل و تجربه معنوی، به کلمات و بحث‌های نظری پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: دیروز در یک مجلس، تا شب از زیبایی‌های مو و چهره‌ات سخن گفتند.