هوش مصنوعی: وقتی که دهان باز کردی و سخن گفتی، در حینی که سیراب بودی، موهایت را به جلو انداختی و عطر خوش مشکی را پراکنده کردی.

هوش مصنوعی: باد عطر گل را با خود حمل می‌کند، آیا این عطر به خاطر زیبایی توست که بوی گل‌ها در هوا پخش شده و رنگ آن در آب ریخته است؟

هوش مصنوعی: اگر مرا بکشی، چه اهمیتی دارد؟ آیا ممکن است که گوسفندی را که خونش به دست قصاب ریخته شده، نجات دهند؟

هوش مصنوعی: عابد به خاطر اشک‌هایی که بر اثر خیال ابروهای تو ریخته، دیگر جایی برای سجده ندارد.

هوش مصنوعی: در بدن تو، دل نازک و حساسی در برابر آسمان ناپایدار و بی وفا وجود دارد. این دل مانند سیمی است که با فولاد در یک شکل و قالب قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: زمان من با طعم شربت درد تو خوش می‌گذرد، ولی زمانی برای آن کسی خوش است که در دهان من این شربت ریخته شود.

هوش مصنوعی: چو درخت نخل مریم با نرمی و لطافت حرکت کرد، میوه‌های تازه و شاداب آن‌ها را مانند لباسی بر دوستان پراکنده کرد.