هوش مصنوعی: دیشب صدای من در آسمان طوری بلند شد که ستاره‌ها را به درد آورد و شعله آه من مانند پروانه‌ای بود که ملک را نیز می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: متوجه شدم که فرهاد به چه دلیلی خانه‌ای در دل کوه ایجاد کرده است. آتش اشک‌های من همچون سقف و در این خانه را سوزانده است.

هوش مصنوعی: زاهد به خاطر درد و رنج تو، لب‌هایش خشک شده و صوفی با چشمانی اشک‌آلود به تو نگاه می‌کند. آه اینکه این آتش چقدر سوزاننده است، زیرا هم چیزهای خشک و هم مرطوب را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: واعظی که همیشه غمگین است، عشق و سوز دل عاشقان را انکار می‌کند. روزی با صدای آهی که از دل من برمی‌خیزد، او را به آتش خواهد کشید.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلی را بشکنی، تنها آن فرد را ناراحت نکرده‌ای، بلکه از غم او، بسیاری دیگر هم رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: زمانی که خواب بر من چیره می‌شود در شبی که دلتنگی و جدایی حکمفرما است، چشمانم و دلم به گونه‌ای تسلیم شده‌اند که راحتی و آرامشم به شدت آسیب دیده و در خون غم آغشته شده است.

هوش مصنوعی: نوشته‌ای درباره درد جدایی می‌نوشت که نگاهی به حال خود داشت، ولی ناگهان قلمش که از آتش علم ساخته شده بود، شعله‌ور شد و دفترش را به آتش کشید.