هوش مصنوعی: با فکر و خیال آن دو ابرو، دائماً در خواب به سر می‌برم. خوابگاه من مانند چشم تو به شکل طاق محرابی است.

هوش مصنوعی: هر جا که درباره‌ی شب و بی‌خوابی‌ام صحبت کرده‌ام، مردم به حالت من رحم کرده‌اند، اما تو که خواب هستی، متوجه این موضوع نشده‌ای.

هوش مصنوعی: عقل از درک توحید و یکتایی خداوند ناتوان است، چرا که مانند زنجیری به زلف تو گره خورده است و نمی‌تواند به مسیر حقیقت هدایت شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی وفا و صداقت را در عشق پیدا کنی، باید به سراغ جایی بروی که این نوع احساسات نادر و با ارزش است، زیرا در دنیای عشق، وفا مانند کالایی با ارزش و کم‌یاب به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: امشب چیزی از ما نخواه، چرا که در این خانه خالی، نور مهتاب از در و دیوار وارد شده است و خود را به ما نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر عواطف و احساساتی که در دل من وجود دارد، از بی‌قراری و اضطراب، خونم به جوش آمده است، چون چرخش روزگار و سرسبزی طبیعت باعث شده که احساساتم به شدت تحت تاثیر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: هر بار که جامی پر شده، دلق یا لباسش را جمع کرده و جای آب را با باده ناب پر کرده است.