هوش مصنوعی: هر شب دل من به شدت گرفتار آتش عشق توست و در این آتش، شعله‌ها زبانه می‌کشند. اندوه تو مرا به سمت عدم و بی‌نهایت می‌برد و همچون قافله‌هایی که به راه می‌افتند، این احساس را با خود می‌برم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زیبایی چهره‌ات مانند یک چراغ روشن است که از تارهای موی تو آویزان شده است.

هوش مصنوعی: فقط عده‌ای خاص می‌توانند رازهای عمیق و پنهان دنیای خرابات را درک کنند، و آن هم فقط کسی مثل پیر مغان است که می‌تواند به درستی این مسائل را روشن کند.

هوش مصنوعی: در مسیر فقر و نابودی بی‌کمک عشق نرو، زیرا این مرحله‌ها محل کمین حوادث ناگوار هستند.

هوش مصنوعی: خرد و اندیشه دیگر جایی برای صحبت ندارد. ای ساقی، باده را به من بده زیرا از این دغدغه‌ها و مشکلات خسته شده‌ام و دیگر توانایی فکر کردن را ندارم.

هوش مصنوعی: مدتی است که دل شادان من به سمت تو معطوف شده، اما امشب از دست تو نگرانم و از تو شکایت‌هایی دارم.

هوش مصنوعی: فقط کسی که در عمق رازهای میخانه آگاه است، به درستی متوجه می‌شود که چگونه فقط یک شیشه شراب می‌تواند او را به حالتی سرشار از حال و شوق ببرد، حالتی که ممکن است سال‌ها طول بکشد.