هوش مصنوعی: از محله‌ی زهد و پارسایی، محیط میخانه به مراتب دلپذیرتر است و از تلاوت صبحگاهی، غرش و هیاهوی تبهکاران نیز دلنشین‌تر است.

هوش مصنوعی: یک دانه نقل (شیرینی) که از دست رندان (آدم‌های خوش‌گذران) افتاده، برای ما که درد نوش (لذت و شادی) را درک کرده‌ایم، از صد دانه تسبیح (دعای الکی) خوش‌تر است. معنای این جمله این است که لذت‌های واقعی و تجربیات شاد زندگی ارزش بیشتری دارند نسبت به مساله‌های ظاهری و یونان‌هایی که ممکن است در زندگی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر شخصی که به زهد و دیانت مشهور است، پیمان خود را بشکند، من ترجیح می‌دهم که به میگساری بپردازم تا اینکه شاهد شکستن پیمانه باشم. به عبارت دیگر، دست کشیدن از زهد و تعهد برای من کمتر نگران‌کننده است تا رفتار hypocritical در جامعه.

هوش مصنوعی: چقدر خوب است اگر به جای بحث و جدل درباره عشق در جمع، این موضوع را در خلوت و آرامش خانه خود مطرح کنیم.

هوش مصنوعی: یک دیوانه با زبانی شیرین گفت، از درد او دیوانه شو، زیرا عشق از دیوانگی زیباتر است.

هوش مصنوعی: از این به بعد به خاطر تو به کوی تو می‌آیم، اما به شکلی بیگانه و دور. چون دیدن یک آشنا در پیش تو برایم خوشایندتر است تا این که بخواهم به شکل آشنا برسم.

هوش مصنوعی: غم تو را در دل خود با صد زخم پنهان کرده‌ام، یعنی این که داشتن گنجینه‌ای ارزشمند در میان ویرانی‌ها برایم قشنگ‌تر است.