هوش مصنوعی: دوباره این سرخوشی در من به خاطر چشم زیبا چه کسی است و این نغمه‌ی دلنواز که دل خسته‌ام را تسلا می‌دهد، متعلق به چه کسی است؟

هوش مصنوعی: دل از دست رفت و دیگر به دست نمی‌آید، این نسیم کهنه که وفاداری را به همراه دارد، دیگر نمی‌تواند آن پرنده‌ای را که در آشیانش پایبند است، به سمت خود برگرداند.

هوش مصنوعی: دوست را در نظر نداشته باش و زخم‌هایی که از او بر تنت نشسته را軽ی مگیر. به تیغ نگاه نکن، بلکه به دست کسی که آن را به کار گرفته توجه کن.

هوش مصنوعی: سال‌ها در آن کوی سرگردان بودم و هیچ‌کس نپرسید که این سر که همچون خاک در این مسیر بی‌ارزش افتاده، از آن کیست.

هوش مصنوعی: در دل خود به یاد دوست، محلی را ساخته‌ام. به این خانه ویران نگاه کن که اینجا چه کسی سکونت دارد؟

هوش مصنوعی: سینه‌ام همچون آتشکده‌ای است، زمانی که می‌گویم دل در آن جای دارد، از سرنوشت شوم کسی سخن می‌گویم که مانند هندوان آتش‌پرست است.

هوش مصنوعی: مستی از غم عشق بت‌ها است و کسی از دوستان نمی‌داند که چه کسی در واقع مست است.