هوش مصنوعی: به دلیل نبودن چهره‌ات، عزاداریم و درد دل ما به خاطر غم تو مانند لاله‌ای در باغ دل‌مان است.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که بر دل ما نشسته، از ناملایمات و رنج‌هایی است که در زندگی تجربه کرده‌ایم، همچون لکه‌های خونی که بر دامن ما نقش بسته است.

هوش مصنوعی: دل ما به خاطر عشق و محبت به تو، مانند خاکی در پیش روی تو شده و این غم و اندوه در جستجوی دل ماست.

هوش مصنوعی: قوس و ندای زیبای ابروی تو مانند قاب محرابی است که دل ما را با غم و اندوه خود فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: زمانی که اشتیاق و عشق درون انسان را بسوزاند، بوی خوش آن عطر می‌تواند موجب آرامش دل ما شود.

هوش مصنوعی: ای واعظ، چگونه می‌توانی ادعای بلاغت کنی وقتی که اندرزهای تو تنها ناله و فریاد دل ماست؟

هوش مصنوعی: دنیا با تمام مشغله‌ها و کارهایش، در واقع به خاطر آسایش و آرامش دل ما وجود دارد.