هوش مصنوعی: آتش سوزانی که در دل من می‌تپد، حالا به شکل کلمات و سخنانم بیان می‌شود و این داغی که در قلبم دارم، در سخنانم به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به مانند اره، تیغ خود را بر سر من می‌کشی، چون من به خاطر اینکه صدها برجستگی از استخوان‌های خود دارم، مجازات شده‌ام.

هوش مصنوعی: تو بر داغی که نشانی از وفا و محبت سگان خود داری، و این داغی که تو را می‌سوزاند، نشان غم و اندوه من است که از آن بی‌داغم.

هوش مصنوعی: تو در وسط جمع هستی و جان من در این میان قرار دارد. با تو که در نظر می‌آیم، ببین چه تفاوتی بین من و تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به کسی غیر از تو توجه کنم؛ خیال تو مانند شب و روز همیشه در نظرم است و نمی‌گذارد به چیز دیگری فکر کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر بار سنگین دلم، فقط رقیب نباشد نشانی از تیر دعایی که از کمان من نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چرا من نام تو را به عنوان جان خود می‌خوانم و چرا این احساس به من دست داده که جانم از تو گرفته شده است؟

هوش مصنوعی: من خوشحالم که می‌توانم نام تو را با افتخار بر زبان بیاورم، چرا که صدای ناله‌هایم آن‌قدر بلند است که دشمنان نتوانند آن را بشنوند.

هوش مصنوعی: وقتی در حال نوشیدن جام خمیده‌ای بودی که به شکل گردن‌بند به نظر می‌رسید، به تو گفتند که ننگی در این نشانه وجود ندارد چون این زینت به گردن سگ‌های من نیست.