هوش مصنوعی: من در دل خود عشق تو را حس می‌کنم و درد آن را تحمل می‌کنم. هر لحظه از این درد، زیبایی‌ها و شکوفه‌هایی به وجود می‌آید که چهره‌ام را زینت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به خاطر فریاد و ناله‌های زیاد، بدنم خمیده شده و اشک‌هایم به دامنم رسیده‌اند، مانند رشته‌هایی که از هر مژه‌ام آویزان شده‌اند.

هوش مصنوعی: به روستای بستان برو، زیرا از عشق تو گل‌ها در چمن به قدری زیبا شده‌اند که لباس‌هایشان را به خاطر زیبایی و خونرنگی چهره‌ها پاره کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به سمت باغ برو و توجه کن به سرو و صنوبر، که سال‌هاست برای دیدن باغ سر خود را از بالای دیوارها بالا برده‌اند.

هوش مصنوعی: زاهد به مسجد رفته و به دنبال حاجتی است، اما در این میان، در جایی که تنها کارها به بی‌کاری و تفریح می‌گذرد، به مسائلی دیگر می‌پردازد.

هوش مصنوعی: من هر لحظه جانم را به تو می‌فروشم و بوسه‌ای از تو می‌خواهم. من دیوانه‌وار دوستت دارم و برایم مهم نیست که چقدر راه‌ها و بازارها را پشت سر بگذارم.

هوش مصنوعی: تو نیروی تحمل و شکیبایی هر انسان بی‌ارزش را به دوش می‌کشی. من از شدت غیرت و حساسیت، به شدت دچار زحمت و رنج هستم. هر فرد ناچیز یک بار می‌میرد، اما من بارها به خاطر این احساسات مرده‌ام.