هوش مصنوعی: در تمامی شهر، دلی وجود ندارد که به خاطر تو جراحتی نخورده باشد، یا روحی که از زخم غم تو رنجیده نباشد.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام به خاطر پلک‌های تو آشفته است و دلم از لطف‌های تو دلگرفته. هر کسی را که می‌بینم، نشان از تیرهای نیش‌دار رفتار تو در او مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای چرخ فلک، تو از راز درون من پرده‌برداری کردی. آه از این شگفتی‌ها که در پشت پرده تو نهفته است.

هوش مصنوعی: به خودت توجه کن ای غنچه، چرا که نرگس با تمام زیبایی و جواهراتش، همیشه به تو حسادت می‌کند و به تو ارادت دارد.

هوش مصنوعی: نسیم گل و بوی خوش دین و دل من به باد رفته است. ای باد صبا، آیا همه این زیبایی‌ها از توست که آورده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای ابر بهار، چطور می‌توانم شکرگزاری فیض تو را نشان دهم، وقتی که هم گل‌ها و هم خارها، همه نتیجه پرورش تو هستند؟

هوش مصنوعی: اگر از دل سوخته‌ات آهی برآید، بدان که این دل شکسته و داغ‌دار، تنها تو را در آغوش گرفته است.