هوش مصنوعی: زندگی در کنار تو برای من ارزشمند است، اما فضای مقدس و امنی که در آن هستم، به اندازه‌ای تنگ و محدود است که فاصله من تا تو بسیار زیاد و غیرقابل تصور است.

هوش مصنوعی: دل من ضعیف است و از هر طرف مورد سرزنش قرار می‌گیرم. چه کنم که مانند شیشه‌ای نازک هستم و هر جایی که می‌روم، سنگ و سختی وجود دارد.

هوش مصنوعی: به حلقه ما نیازی به ذکر و یاد خدا نیست، زیرا در این جمع، توجه و گوش افراد به چیزهای دیگر معطوف است و به جای یاد خدا، به حواشی و زرق و برق مشغولند.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که دلتنگ و ناراحت هستند، اجازه ورود به باغ و چمن‌زار را پیدا نمی‌کنند. غنچه‌ای که از جدایی گل زیبا رنج می‌برد، نمی‌تواند به آن زیبایی‌ها دسترسی داشته باشد.

هوش مصنوعی: غم تو مرا از هر گونه صلح و جنگ بی‌نیاز کرد؛ نه توانایی بر صلح با کسی را دارم و نه قدرت جنگیدن.

هوش مصنوعی: به اندازه زیبایی تو، آینه چهره‌ات را نشان می‌دهد؛ اما افسوس که آینه ما به خاطر زنگار در برقراری این تصویر ناتوان است.

هوش مصنوعی: ظاهر و چهره عشق، چه با رنگ‌های مختلف باشد و چه نباشد، در عمق احساس و محبت همیشه ثابت و یکرنگ است.