هوش مصنوعی: حکومت و اداره‌ام را عشق من می‌سازد و نشانه‌اش خطی است که دور لیوان قرار دارد.

هوش مصنوعی: با من در مورد خوشی و بدی صحبت نکن، چون نشانه‌ای از خوشبختی من که همان نقش و نشان است، مرا از خطرات روزگار و سرنوشت محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: در خواب خوشی به سر می‌بردم که ناگهان خبر آمد از جایگاه دیر پیرمردی، که نوشیدنی‌اش از شگفتی‌های بهشتی ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: ای پسر، زندگی واقعی ارزشش را دارد که در دست کسی باشد که مرگش به او نزدیک نیست.

هوش مصنوعی: بیدار شو و نوشیدنی بنوش، زیرا لذت و شادی تو در جایی فراتر از خواب و آرامش است و نه تنها از طرف پدر و مادر به تو رسیده.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا و بیاور که زیبایی‌های دنیا نمی‌تواند کسی را که دلش پر از نشئه‌ی می لعل توست، به خود مشغول کند.

هوش مصنوعی: درد زلال خضر، اشاره به دلی پر از شفافیت و پاکی است؛ این احساس نشان‌دهنده نوعی رنج و اندوه است. در اینجا، شخص بیان می‌کند که آن کسی که به او اشاره کرده بود، دیگر نیست. زهد او (زندگی ساده و دوری از دنیا) به گونه‌ای است که همچون سدی محکم و استوار در برابر خطرات و مشکلات قرار دارد.

هوش مصنوعی: به خودت اجازه نده فریب این دنیا را بخوری، زیرا این دنیا مانند حلقه‌ای است که سرنوشت در آستانه‌اش قرار دارد و همیشه در معرض تغییر و نوسان است.

هوش مصنوعی: در سایه او فرار کن، زیرا اراده و تلاش او همچون پرنده‌ای درخشان است که بال‌هایش بر آسمان گسترده شده‌اند.