هوش مصنوعی: ما با جان و دل برای گذراندن چنین عیدی که به خاطر ظلم و ستم توست، قربانی می‌شویم و این برای ما جشن و شادی است.

هوش مصنوعی: آن کسی که صبح عید زیبایی تو را دید، حالا در جستجوی خوشحالی و لذت تماشای تو کجاست؟

هوش مصنوعی: صدها جان من فدای قامت تو می‌شود، زیرا از جویبار زیبایی، هیچ درختی به نازکی تو رشد نکرده است.

هوش مصنوعی: اگر در چشمان ما گرد و غبار پای تو نشسته، باز هم ما را سرزنش نکن، زیرا این گناه از سوی نسیم است.

هوش مصنوعی: در دل شب، وقتی یاد معشوقبه من دست داد، اشک‌های من به خاطر دوری‌اش ریخت. اما لبخند زیبای او به من گفت که این بار چه داستانی در پیش است.

هوش مصنوعی: ای انسانی که مانند غنچه حسود و تنگ‌دل هستی، نگذار که غم‌ها همچون لاله‌های دل شکسته مرا بیازارند و دردهای عمیق را در قلبم بگذارند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که چهره آن شمع جذاب روشن است، هر کسی که به او نگاه کند، به همین درد و سوز مبتلاست.