هوش مصنوعی: تو مانند حوریان بهشتی هستی، اما از آنجا که چشمانت زیبا و فریبنده است، بلا و مصیبت به سراغ تو آمد و باغبان بهشت (رضوان) از تو عذرخواهی کرد.

هوش مصنوعی: صبحگاهان به باغ رفتی و غنچه‌ها را دیدی که دهانشان را باز کرده‌اند. آن‌ها می‌خواستند بوسه‌ای از لب‌های زیبای تو دریافت کنند.

هوش مصنوعی: اگر برای تو دستانم را به زنجیر بکشم، هیچ‌کس متوجه ضعف من نخواهد شد که آیا این بازو من است یا اینکه زه گریبان توست.

هوش مصنوعی: به خاطر زلالی و زیبایی لب‌های تو، انگار که لب‌هایت از آب حیات ساخته شده‌اند. این زیبایی آن‌قدر چشم‌نواز است که بر لب‌هایت نشان از خاتونی وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که به وصل تو دست یابم، می‌فهمم که آن مژگان تو چگونه باعث شده‌اند تا از تیرهای درد و رنج، باغ وجودت پر از خارش و تیرگی شود.

هوش مصنوعی: به خاطر درخواست کمک و نیازمندی‌ام، با ناز و عشوه برخورد نکن، زیرا اشک‌های من مانند شعله‌های آتش هستند که دامن دلت را خواهند گرفت.

هوش مصنوعی: داستان عشق و درد، همه اینها چه معنایی دارد اگر غیر از اینکه به حساب و دفتر کارهای ما مربوط می‌شود؟