هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، ناچار به یاد کشته شدگان عشق تو می‌افتم؛ این دل‌های گرامی و عزیز، به خاطر هر قدمی که برداری، جان خود را فدای تو می‌کنند.

هوش مصنوعی: سایه‌ی قد بلند تو به خاطر لطف و کرمت بر من افتاده است، مبادا که سایه‌ی مهربانی‌ات از سر من دور شود.

هوش مصنوعی: با یک نگاه تو، رستم از ننگ و عیب خود فارغ می‌شود. خوشا به حال کسی که نگاه تو به او بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر از تو ستمی نرسد، و اگر خودت نیز ستم کنی، برای من این رحمتِ دیگران خوشایندتر است.

هوش مصنوعی: دستگاه‌های سیاسی و حکومتی برای خدمت به تو آماده‌اند، زیرا افرادی که با کج‌فکری و بی‌توجهی خود، قدرت و عظمت شاهان را از بین برده‌اند، اکنون در برابر تو به تواضع و خدمتگزاری آمده‌اند.

هوش مصنوعی: جای امن و آرامش درخت سدر، پر Nest مرغ دلم شده است، اما باز هم بر کبوتر حرمت، حسادت می‌ورزد.

هوش مصنوعی: در نامه‌ات از شور و شوق خود صحبت نکن، چرا که ممکن است کلماتی که به کار می‌بری آتش عشق را شعله‌ور کند.