هوش مصنوعی: قبل از این که جانم را بدهم، ای بی‌دل، از غمت یک قدم برمی‌دارم تا زیر پای تو خاک شوم.

هوش مصنوعی: ای مهربان، به من رحم کن که من چون تشنه‌ای در حال مرگ هستم. تنها آرزوی من این است که نگاهی به قطره‌ای آب از رحمت‌های تو بیندازم.

هوش مصنوعی: خوشا بر چهره‌ات که در مکان‌هایی که پادشاهی و زیبایی‌ات جلوه‌گر است، زیبا و دلربا به نظر می‌رسی و دیگران نیز در سایه تو جلوه‌گرند.

هوش مصنوعی: وقتی که در پیش تو قرار می‌گیرم، احساس محرومیت می‌کنم، چون کسی که در حریم حرمت تو قرار دارد، هیچ‌گونه مانعی نمی‌تواند داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر کار که بخواهی انجام بده، دوست من، چون من از رفتار تو لذت می‌برم و لطافت و مهربانی‌ات را حتی در سختی‌ها احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: نامه‌ای از رحمت ابدی من کافی است که تنها چند کلمه‌ای از قلم نیکوی تو به من برسد.

هوش مصنوعی: تو چنان احساسی را با قلمت ترسیم می‌کنی که اگر حتی از آن خون بریزد، باز هم در دل جامی برای آن وجود دارد.