هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از غم نشسته‌ام و به خاطر تو خوشحالم. خوش به حال کسی که هر بار تو را می‌بیند و به زیبایی‌ات نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: ما هر لحظه از درد جدایی می‌سوزیم. من که هستم که شایسته‌ی وصال تو باشم؟

هوش مصنوعی: تو به من ضربه‌ای زدی و از عشق جدا شدم، اما اکنون جانم می‌خواهد که هدیه‌ای به تو بدهد تا پایمال نشوی.

هوش مصنوعی: من به دور از تو و لب‌های شیرینت زندگی را سپری کرده‌ام و در این حال، با وجود تشنگی عمیق و دل‌تنگی، هرگز نتوانستم آب خنک و زلالی از چشمهٔ وجود تو بنوشم.

هوش مصنوعی: زندگی در دوری و جدایی با درد و حسرت بیشتر برای من بهتر است از این که در کنارت باشم و از ناراحتی و غم تو رنج ببرم.

هوش مصنوعی: تیغی را بردار و هر لحظه جراحتی به من بزن، زیرا من جان خود را برای تو فدای کرده‌ام و خونم را نیز حلال کرده‌ام.

هوش مصنوعی: خاموشی اختیار کن و از بحث و جدل پرهیز کن، چرا که وقتی شوق سرودن غزل تازه در وجودت جوانه زده، صحبت کردن بیش از حد نیاز نیست.