هوش مصنوعی: پس از مدت‌ها دوری، چشمانم را باز کردم و به زیبایی ابروی تو نگاه کردم. در این لحظه که به دیدار می‌رسم، حس خوشی مانند عید برایم تداعی می‌شود و چهره زیبای تو نورانی‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو با خط خود روشنایی‌ای به نمایش گذاشتی که هنوز از آن چهره‌ای، من در درد و عذاب عشق تو سوختم و گرمای آتش تو به تمام وجودم رسیده است.

هوش مصنوعی: در دل ما یک نهال آرزو وجود دارد، باید مایه‌ی امید و شوقی باشی ای دختر زیبا و بازیگوش، از حسرت‌های دنیا دور شو.

هوش مصنوعی: یک یا دو بوسه از تو بگیرم، درمان درد من خواهد بود. لب‌های نازک تو آن‌قدر شیرین و نرم هستند که نمی‌خواهم هیچ آسیبی به آن‌ها بزنم.

هوش مصنوعی: ای دانشمند بزرگوار با عمامه، تا کی باید از دانش خود سخن بگویی در حالی که وقتی علم به چالش کشیده می‌شود، وضع ظاهری شما و نشانه‌هایتان به هم می‌ریزد؟

هوش مصنوعی: ما برای رسیدن به تو از همه چیز قطع رابطه کرده‌ایم و از این پس دیگر به هیچ امیدی دل نخواهیم بست.

هوش مصنوعی: هر چه که از دل بگویی، با شوق و بدون نگرانی بیان کن، تا اهل دل از نفس‌های خوش تو خوشحال شوند.