هوش مصنوعی: اگر هر لحظه به ما آسیب برسانی، باز هم نمی‌توانیم از تو دور شویم.

هوش مصنوعی: با آه و اندوه دل نمی‌توان به خوبی از عشق خیالی لذت برد، همان‌طور که حلوا بدون دود و گرما درست نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من به تو درد و رنج می‌رسانم، اما تو گفتی که مرا به خدا بسپار. ای ماه من، این کارها را انجام نده.

هوش مصنوعی: در نگاه من، جایی برای خیالت وجود دارد و این را بارها به دیگران گفته‌ام.

هوش مصنوعی: موهای مشکی و خوشبو چنان به گوشت نزدیک می‌شود که احساس می‌کنی از حد خود فراتر رفته و پا را بیرون از مرز می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان سر بدون فکر زاهد را بر روی ابر قرار داد و انتظار داشت که با یک کدو، او را به جایی رساند. این جمله به نوعی به پوچی و بی‌فایده بودن برخی تلاش‌ها اشاره دارد، به ویژه زمانی که عقل و خرد در آنها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای جان، به کشتن عشق خود مشغول شدی و با مهربانی رفتار کردی، خداوند به تو پاداش نیک دهد.