هوش مصنوعی: سلام به تو ای پیام‌آور سرزمین بلندمرتبه! خوش آمدی! من از دل و جانم برای تو سلام می‌فرستم.

هوش مصنوعی: نامه‌ای پنهانی به همراه آوردی که اگر آن را باز کنی، بوی وفا و صداقت مانند عطر نافه‌ای جان را نوازش می‌کند.

هوش مصنوعی: گل‌های زیبا و شکفته از باغ دانش و هنر در بهارستان علم، سرشار از شکوفایی و رشد هستند.

هوش مصنوعی: لقمه‌ای که درست شده است، از سفره لقمان گرفته شده تا جان و دل حکمت‌آموزان را سیر کند.

هوش مصنوعی: موسی قبل از این که با سحر ساحران مواجه شود، عصایی در دست داشت که با آن معجزه‌ای بزرگ کرد و اژدهایی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: این متن به این معناست که در میان انواع جادو و سحر، این نامه نشان‌دهنده‌ و بیانگر دانشی است که در دستان دانشمندان قرار دارد و فقط کمی از آن عصای معجزه‌آسا فاصله دارد.

هوش مصنوعی: اگر او را به خوبی بشناسی، می‌بینی که آثارش در نظم و نثر پر از هنر و زیبایی است، از آغاز تا پایان.

هوش مصنوعی: از سفیدی فضا در میان خطوط او، نهر نقره‌ای از هر طرف با گیاهان سیاه رنگ پر شده است.

هوش مصنوعی: به سمت اوج واقعیات، عقل و جان با آرامش و نظم خاصی حرکت می‌کنند. فرم و ساختار آن‌ها به گونه‌ای است که زیبایی و هماهنگی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: سلم (صلح) وجود دارد، اما در آن هیچ چیز جز تنزل و نزول نیست. وضعیتی شگفت‌انگیز است که این نزول در حقیقت معادل ارتقاء است.

هوش مصنوعی: عقل هر زمان که از نیکویی و آرامش روی بگرداند، مانند کسی است که بر روی پایه‌های بلندی ایستاده است و ناگهان سقوط می‌کند. گویی که از هر بلندی به عرش پایین می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و هماهنگی نظم و نثر می‌پردازد و اشاره دارد به این که مانند یک دبیر که در حال نوشتن است، زمان بر روی ستاره‌های پروین (قمر) به دور بنات نعش حرکت می‌کند. در واقع شاعر از تضاد و توازن این دو نوع بیان هنری سخن گفته و به زیبایی ترکیب آنها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: یا خود گنجینه‌های باارزش و پنهان، که به مانند گنج‌های درخشان هستند، بر روی زمین در دسترس قرار دارند و برخی در کنار هم و برخی جدا از هم قرار دارند.

هوش مصنوعی: نثر او به هنر عمق و استحکام می‌بخشد و نکات شعری‌اش روشنایی‌بخش و تیزتر از شمشیر عقل است.

هوش مصنوعی: خواستار بودم که دواتی از تاریکی شب بر گیرم، و قلمی از تیرگی، و سفیدی از روشنایی صبح.

هوش مصنوعی: برای آن‌که بتوانم پاسخ دهم، قلم نویسنده عقل به من گفت که باید از زیبایی‌های اندیشه با احتیاط و شرم برخورد کنم.

هوش مصنوعی: چون آفتاب از آسمان بخشش و کرم پراکنده شود، جست‌وجوی نور از ستاره سها بی‌معنا و نادرست است.

هوش مصنوعی: در باغ‌های علم و معرفت، وقتی سرو بلند و زیبایی از بین بنفشه‌ها سر بر می‌آورد، نشان‌دهنده این است که آن زیبایی و دلربایی فقط به دو پشتیبان نیاز دارد و در واقع، این نهال بلند به سبب خاصیت خود است که در میان مابقی گل‌ها، جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: در جایی که کلام به رنگ و زیبایی طبیعت باشد، عاقل هرگز کلام بی‌محتوا و بی‌اهمیت را نمی‌پسندد.

هوش مصنوعی: اگر ضرورت ایجاب کند که معنا را به شکل نادرستی بیان کنی، این کار برای غیرشاعرانی که در مسیر شعر هستند جایز است، اما برای شاعران این کار درست نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل به خاطر من بیندیشید و نظر سنجیده‌ای ارائه داد، این اندیشه به یاد من آمد و با درک آن، روشنایی و آگاهی جدیدی برایم ایجاد شد.

هوش مصنوعی: ای صبا! تنها تو هستی که می‌توانی پیام‌رسانی کنی. برخواست و به سوی آن مقصد که جان‌ها در انتظارش هستند، برو.

هوش مصنوعی: سلامی را از جانب سلامتی من به آنجا برسان، زیرا مانند نام سلام، همه جا پناهگاه مردم است.

هوش مصنوعی: او دندان‌های تیز و برنده‌ای دارد که با آن‌ها می‌تواند دردها و گرفتاری‌های زندگی را برطرف کند و به آزادی و رهایی برسد.

هوش مصنوعی: عشق او بار سنگینی بر دوش ما گذاشته و ما را مجبور کرده است تا با کمر خمیده این بار را به نهایت برسانیم.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره شده که به حضور الف دال (که ممکن است نماد عشق و معرفت باشد) پرداخته شده و این که ما هنوز قدمی در این مسیر نهادیم. در حقیقت، بدون پایداری و اصرار در عشق و محبت نمی‌توانیم به مقصد برسیم. در واقع، برای دستیابی به اهداف بلند، نیاز به استقامت و پایداری داریم.

هوش مصنوعی: حلقه‌ای که از میم به یادگار باقی مانده، گواهی بر آن مفهوم است که به خاطر اخلاص و عشق، یک حلقه در گوش ما قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر فرصتی برای صحبت وجود داشته باشد، پس از سلام، از من به آن بزرگوار جامی را تقدیم کن.

هوش مصنوعی: آرزویم برای دیدارت به مراتب بیشتر و کامل‌تر از آرزوی یک عاشق بی‌پول است که به وصال کسی با ارزش مانند کیمیا می‌اندیشد.

هوش مصنوعی: در روزی گرم و سوزان در بیابان، تشنه‌ای در معرض گرما قرار می‌گیرد که مانند آتش زمین، سوزان و دل‌خراش است.

هوش مصنوعی: دل آدمی مانند آبی است که به سمت دریا می‌رود و این اشتیاق به سرای تو، ای اقیانوس بخشش، بیشتر از همیشه است.

هوش مصنوعی: عشق و شوقی عمیق به تو دارم و اگر بخواهم احساسم را بیان کنم، نمی‌توانم. تنها حرکتی از دستم هست که نشان‌دهنده نزدیک شدن به تو است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که در شهر تو هیچ چیزی برای جلوگیری از مسافران وجود ندارد. اگر دروازه‌ای بسته باشد، چگونه می‌توان به قضا و تقدیر الهی رو آورد؟

هوش مصنوعی: اگرچه روح و جانم به سوی تو می‌کشد، اما اگر تو نیایی، من نمی‌توانم تاب بیاورم. شوق و جذبه‌ات از جلویم می‌آید و از پشت، موانع و تضادها را دور می‌کند.

هوش مصنوعی: حرکت دادن کوه آهنی از جایش کار سخت و غیرممکنی است، حتی اگر بادی قوی و بی‌رحم بیفتد که بتواند آن را جابه‌جا کند.

هوش مصنوعی: فضای وجودم به قدری تنگ و محدود شده که مانند نای (ساز) به سختی پر از صدا می‌شود و هر لحظه صدای فریاد من به آسمان می‌رسد از این تنگی و دشواری.

هوش مصنوعی: بر پیشانی افرادی که نفاق و دو-facedness دارند، نشانه‌ای وجود دارد. از یک سو، گروهی از افراد غیرصادق به زبان ادعای اتحاد و همبستگی می‌کنند، در حالی که در باطن از دسیسه‌گری و فریبکاری خود غافل نیستند.

هوش مصنوعی: دوستانی که به جای یاری به من، به دشمنی روی آورده‌اند را نمی‌شناسم. نمی‌دانم تا چه زمانی در این سردرگمی و بلاتکلیفی باقی خواهم ماند، نه به این سمت می‌روم و نه به آن سمت.

هوش مصنوعی: به طور مداوم در شهرها و روستاها قدم می‌زنم، اما افسوس که نتوانسته‌ام همصحبتی پیدا کنم. نه در شهر و نه در روستا کسی نیست که با من هم‌زبان باشد.

هوش مصنوعی: درد تنهایی به جانم افتاده و زندگی‌ام را تحت تاثیر قرار داده، به طوری که دوستی‌های عزیزم را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: در کنار دریای وجود، انسان‌های پاک و باوفا ایستاده‌اند، اما جان‌های آنها در عمق امواج نابودی غرق شده است.

هوش مصنوعی: صورت ایشان در پایین‌ترین نقطه است، اما همت و اراده آنها در بلندترین حد قرار دارد و در جایی مقدس و باعظمت قرار دارد.

هوش مصنوعی: در زمین و آسمان جایی برای نی نیست، اما با شگفتی می‌بینیم که از نی پر شده‌اند و آنها را در هر دو عالم پیدا می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر یک قطره در دریا گم شود، اگر قلب این افراد از عرش بالا تا زیر زمین به او راه یابد، همچنان در آن گم می‌ماند.

هوش مصنوعی: از لطافت‌های دلنشین و نصیحت‌های دلنشین، خسته‌ها را تسلی می‌دهند و آزاردیدگان را آرامش می‌بخشند.

هوش مصنوعی: در خواب سلطنت و زندگی مجلل را می‌بینند، و وقتی شب فرامی‌رسد، سر بر سنگ می‌گذارند و روی خُس-بافته می‌خوابند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از زمان آنها می‌تواند موجب شادی جاودان شود و یک جواهر از نفس‌هایشان، ارزش‌هایی برای ملکا‌ت ابدی به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: آن‌ها در از بین بردن تاریکی‌ها مانند چراغی در دل شب هستند و در حل مشکلات به عنوان کلید هدایت عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: افسوس و دریغ بر فراق آن‌ها پس از وصل، افسوس و دریغ بر نبودنشان پس از دیدار.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از دردهایم شکایت نکنم، در حالی که مصیبت‌ها زیاد شده است؟ چطور می‌توانم نگریم، وقتی خاطرات عشق مدت طولانی است که مرا آزار می‌دهد؟

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که من از دوستان و همراهان خود دور مانده‌ام و به اختیار خود، به گوشه‌ای خلوت و آرامش‌بخش رفته‌ام و از زندگی اجتماعی فاصله گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اما من با گروهی از انسان‌ها که از پوست و ظاهر انسانی خارج هستند، در ارتباط و گفت‌وگو هستم؛ هم در فضایی خالی و بدون شلوغی و هم در جمع و حضور دیگران.

هوش مصنوعی: زمانی که فیض و نعمت آنان به تو رسد، آنچه از قلم بدون واسطه نوشته شده، در امان است و مانند لوحی است که از هر اشتباهی پاک و محفوظ مانده است.

هوش مصنوعی: وحشیان که از هم دوری می‌کنند، در زنجیرهایی از عمر خود گرفتار شده‌اند و این زنجیرها همچون زینتی سیاه بر دوششان سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: با وجودی که فردی خاموش و کم‌گفتار است، اما در دل و در نگاهش قدرتی دارد که می‌تواند برای طلب‌کنندگان، مشکلاتشان را حل کند.

هوش مصنوعی: یکی از کسانی که در مرتبه‌ی بلندی قرار دارد، مانند پیامبر است و باطن او محل دریافت وحی خداوند است.

هوش مصنوعی: و دیگری برای دورافتادگان، او دلی پر از خبرهای درست و واقعی از مقام برگزیده دارد.

هوش مصنوعی: یکی از رازهای قرآن پرده شبهات را کنار می‌زند و دیگری از آیینه سنت تاریکی شک را برطرف می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به تأثیر دو نوع فلسفه و تفکر بر یک فرد اشاره دارد. یکی از این تأثیرات از حرکت و جنبش فلاسفه مشاء ناشی می‌شود که بر روح و فکر او اثر گذاشته است. دیگری نیز مربوط به نور و روشنی ناشی از افکار و آموزه‌های فلاسفه اشراق است که به او انرژی و روشنایی بخشیده است. به طور کلی، شاعر به شکلی نمادین به این نکته اشاره دارد که چگونه دو رویکرد فلسفی مختلف می‌توانند بر شخصیت و زندگی یک فرد تأثیر بگذارند.

هوش مصنوعی: دوشیزگان در اینجا نماد کسانی هستند که زیبایی و وحدت را در خود دارند. آن‌ها از چهره خود پرده برمی‌دارند و در برابر بزرگ‌ترها یا افرادی که دارای رتبه و مقام هستند، حاضر می‌شوند. این حضور نشان‌دهنده تظاهر و آشکار شدن زیبایی یا حقیقتی است که تا به حال پنهان بوده است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که یکی از جنبه‌های کارهای ادبی، تحریک و به‌خودآوردن ذهن و تفکر است، که گاهی در قالب نثرهای زیبا و دلنشین و گاهی در قالب نظم‌های شگفت‌انگیز و جذاب بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی که با نگاه به دنیای خارج و شیفتگی به آن، چشمانش را چون شیشه‌ای زیبا کرده است، همیشه در برابر فرنگیان نشسته و به آن‌ها می‌نگرد.

هوش مصنوعی: اگر ابر اندوه بر چهره‌ات بیفتد، یا اگر زحمت‌های بی‌پایان از چشمانت برداشته شود، به حقیقت و روشنایی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: من بر روی پاهایم از سر ساز و نوا می‌نوازم و پایم را از زانو پایین می‌آورم تا بر کرسی بنشینم، اما در این حالت به سمت باغ سرسبز و عالی حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از درون وجودم نگاهی به جهان می‌اندازم، مانند بیابان وسیع و بی‌پایانی که پر از آرزوها و امکانات است.

هوش مصنوعی: بیت به بیان وجودی برتر از نور و ظلمت اشاره دارد که در هر جایی که می‌رود، اعلام می‌کند که در نزد خداوند نه صبح وجود دارد و نه شام. این به نوعی به فراسویی و بی‌محدودیتی در وجود آن موجود اشاره دارد، به گونه‌ای که از قید زمان و مکان فراتر است.

هوش مصنوعی: در او هیچ‌گونه دشمنی و کینه وجود ندارد، حرص و طمعی نیست، بزرگ‌منشی و خودبزرگ‌بینی در او دیده نمی‌شود و هیچ نوع تظاهر و فریبکاری هم ندارد.

هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که در دشت رشد کرده، از باران پاک و زلال است و آهوی صحرا هم که در میان ریحان‌ها می‌چراند، به خاطر زیبایی و شگفتی آنجا حیرت‌زده شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویری شاعرانه از یک آهوی معصوم و زیبا اشاره دارد که جانش را و دلش را به شیوه‌ای عمیق و عرفانی به خداوند و وجودی فراتر متصل کرده است. این اتصال سبب شده تا او به طرز جدی و خالصانه‌ای از دنیا و چیزهای غیر الهی فاصله بگیرد و به حقیقتی ناپیدا و عمیق دست یابد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای بزرگ و آزاد، هنوز دلش در پی وصله‌ی آشیانهٔ خود است و با وجود اینکه گرفتار محدودیت‌های دنیای مادی شده، بار دیگر به این مکان پر از اضطراب و ناامنی بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: از شکارگاه اندیشه‌ام هزاران مفهوم و معنی به دست می‌آورم تا قوتی برای جمعی از افرادی که به حقایق ناگشوده‌ای دسترسی ندارند، فراهم کنم.

هوش مصنوعی: اما من در شگفتی عجیبی هستم، چرا که این یهودیان خوشی خود را از من و نعمت‌هایشان می‌دانند و در عطایای پرندگان و گندم پرورش می‌یابند.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز آنچه که خود ارزش دارد، مورد قبول نیست. حتی اگر عنبر را به نزد او بیاوری، باز هم بویی ندارد و هیچ‌گونه ارزشی از او نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: هیچکس را در دل خودم نمی‌یابم که با او رازهایم را در میان بگذارم. تنها راهی که می‌ماند این است که سکوت کنم، زیرا هیچ درمانی برای این حالتی که دارم نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر در شرایط سختی قرار بگیرم و نیاز داشته باشم، با قلم خود می‌نویسم و از زبان او در نامه، داستان خود را بازگو می‌کنم.

هوش مصنوعی: سرم را بر زخم دل گذاشته‌ام و از درد خود، عشق و محبت را به سوی خداوند شما می‌فرستم.

هوش مصنوعی: از جوانمردان در غار خودم، از بیگانگان دوری می‌کنم و رازهایم را به کسی نمی‌گویم. دورتر از غار یا غار مردم، در خلوت خودم هستم.

هوش مصنوعی: این بیت به تضاد بین ثروت و فقر اشاره دارد. می‌گوید که اگرچه در دنیای ما رهبران و اشخاص ثروتمند وجود دارند و فقر نیز واقعیتی تلخ است، اما در نهایت، اگر به عمق فقر بخواهی بروی، می‌توانی زیر سایه ثروت و توانایی‌های خدایی زندگی کنی. به نوعی، این پیام را منتقل می‌کند که ثروت و فقر هر دو بخشی از زندگی هستند و ممکن است در عین حال که فقر وجود دارد، ثروت نیز در جای دیگری در دسترس باشد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تو را ستایش کنم، اما نه مثل شاعران و نویسندگانی که به تقلید و کلام تکراری می‌پردازند. لطافت و زیبایی کلام من مانند صدای طوطی‌ها است و از آواز زاغان فاصله دارد.

هوش مصنوعی: شغل شاعران توصیف و بیان زیبایی‌ها است و کار منشیان هماهنگ کردن نام‌ها و عنوان‌هاست.

هوش مصنوعی: این تلاش و زحمت، حتی اگر به ظاهر زیبا و باارزش باشد، در نظر اهل دانش و معرفت ممکن است چندان ارزشی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: به خودت احترام بگذار و به معنای عمیق‌تری توجه کن. از سطح ظاهری و تمجید از دیگران فراتر برو و به ارزش‌های بالاتر بپرداز.

هوش مصنوعی: به جایی نرو که قدرتش پایین‌تر از حد انتظار باشد، مگر اینکه از آسمان نیز برتری داشته باشد و شایسته ستایش و تقدیر باشد.

هوش مصنوعی: در عمق دریا غرق شو، جایی که وجود نیست و بیش از برگ نیلوفر نمی‌توانی ببینی. این آبی به تو خیلی وابسته است.

هوش مصنوعی: یک قطره می‌تواند در دریا جای بگیرد، اما زمانی که با دریا یکی شود، دیگر نمی‌تواند به طور جداگانه وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: مدح و ستایشی که از تو کردم، به اندازه‌ای نیست که شایسته غیر تو باشد؛ بنابراین، گوینده باید در این ستایش مختصر و کوتاه باشد و آن را ترجیح دهد بر دعا و درخواست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سرمایه صوفی، یعنی فنا و از خودگذشتگی، وجود داشته باشد، او از خود گم می‌شود. اما زمانی که از این سرمایه بهره‌مند شود، به سود واقعی و گنج بقا دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت شناختی واضح و دقیق داشته باشند، آنگاه هر هدف و ترقی‌ای که ممکن است به دست آوری، در دسترس تو خواهد بود و هیچ مانعی بر سر راهت نخواهد بود.